trĭpartītus ou trĭpertītus,
a, um [ter + partior] : divisé en trois.
- tripartito agmine, Tac. : en trois colonnes de marche.
- ea causa tripertita
erit in accusatione,” Cic. Verr. 2, 3, 5, § 12 : ce chef d'accusation
sera divisé en trois parties.
- jus
privatum, quod tripartitum est : collectum est enim ex naturalibus
præceptis, aut gentium, aut civilibus, Just. Inst. 1, 1, 4 : droit
privé qui est divisé en trois parties : il tire sa source des droits
naturels, du droit des gens et du droit civil.
- cf.
Cic. Sest. 61, 129; Ac. 1, 5, 21; Off. 3, 2,
9.
- Trĭpertīta,
ōrum, n. : titre d'un écrit de Sex.
Aelius. --- Pompon. Dig. 1, 2, 2, 38.
- Trĭpertīta,
æ, f.
: titre d'une comédie de Novius. --- Non. 218, 15.